Sabino: Dise do cabalo con pelame branca, vermella e negra.

Sabucedo: Curro que se celebra en San Lourenzo de Sabucedo (A Estrada) os primeiros sábado, domingo e luns do mes de xullo.

Sacola: Saco de dous fondos. Alforxa.

Saído: Dise dos animais cando están en ceo.

Saltaricán: Dise do cabalo vello e trotador cuxa marcha resulta incómoda para o xinete. Biallo.

Salvaxe: Dise do animal que non está domesticado. Bravo.

Sambarca: Faixa que protexe o peito das cabalgaduras para que os tirantes non as magoen.

Sami: Heasta (Laponia)

San Cibrán: Curro que se celebra no Alto do Cereixo, en Donas (Gondomar) o cuarto domingo de xuño.

Sangue: Temperamento ou forma de 'ser' do cabalo.

Sangue quente: son cabalos áxiles, nerviosos, activos, de formas finas (típico cabalo de monta e carreiras).

Sangue frío: son cabalos pesados, tranquilos e de formas amplas; son os cabalos de tiro.

Sangue medio: son resultados da mestura de sangue quente e de frío, a este grupo pertencen a maioría dos cabalos de deporte non sendo os de carreiras.

Sangradoiro: Parte do pescozo dos animais onde se lles crava o coitelo para matalos. Sangradeiro.

Sangrar: Cravar un coitelo no corpo dun animal para sacrificalo.

Sánscrito: ???(ashva) (Clásico-litúrxica de India)

Santo Tomé: Curro que se celebra na parroquia de Santo Tomé de Recaré (O Valadouro) o primeiro domingo de agosto.

Sapiños: Inflamación ou protuberancia aos lados do freo, na lingua dos cabalos.

Sardo: Cuaddu (Sardeña)

Saúco: Rexión do casco das bestas situada entre a tapa e a palma.

Sazón: Figuradamente, época de ceo das eguas.

Schwäbisch: Gaul (Sur Alemaña)

Seara: Parte dun terreo comunal que se aparcela e cava para o cultivo de cereais, e que pasa logo, xa sen cultivo, de novo ao aproveitamento común.

Seirón: Saco de esparto ou vimbio, con forma de alforxa, que se pon sobre as bestas de carga.

Sela: Especie de asento que se pon nas costas do cabalo para facilitar a monta e para comodidade do xinete.

Selado (1): Curvatura, arquexamento das illargas.

Selado (2): Que ten sela.

Seladoiro: Dise do corpo da cabalgadura onde se coloca a sela.

Selador: Aquel que sela as bestas.

Selar (1): Por a sela a unha cabalgadura.

Selar (2): Aparellar unha cabalgadura.

Selaría: Lugar onde se gardan as selas e outros arreos das bestas.

Selección: Escolla de animais reprodutores coa fin de mellorar a especie.

Seleiro (1): Fabricante ou vendedor de selas ou arreos para as cabalgaduras.

Seleiro (2): Persoa que adoita asegurarse ben na sela.

Seleiro (3): Dise do cabalo que xa foi montado, que xa experimentou nas súas costas a sela.

Selín: Sela rasa e de tamaño pequeno. Selote.

Selote: Sela rasa e de tamaño pequeno. Selín.

Semental: Dise do cabalo que, polas súas características, se destinada especialmente á reprodución e conservación da raza.

Semisoterrado (Curro): Curro que aproveita un desnivel natural do propio terreo (San Cibrán).

Sentada: Para repentina do cabalo que galopa.

Separación (Curro): Xa no curro, os animais sepáranse en diferentes currais segundo sexan bestas preñadas, poldros para a venda ou marcaxe, garañóns, etc.

Serbio: ??? (Konj)

Serik?:?j (Sonora-México)

Serra da Capelada: Curro que se celebra na parroquia de Montoxo (Cedeira) o último domingo do mes de xuño.

Serra do Galiñeiro: Curro que se celebra no lugar de Auga da Laxe, na parroquia de Vincios (Gondomar) o segundo domingo de xullo.

Serrilla: Peza dos arreos das cabalgaduras, na barbada, con puntas para domar ou sofrear os animais.

Serrillar: Puxar en sentido contrario as dúas rédeas do cabalo cando este colle o freo entre os dentes.

Sesteadoiro: Lugar onde o gando pasa a sesta.

Sestear: Levar o gando a un lugar protexido do sol para pasar a sesta.

Setswana: Pitse (Botsuana)

Sexe: Antiga carruaxe de dúas rodas e un só asento tirada por unha besta.

Shetland*: Cabalo de porte pequeno, das illas Shetland, parecido ao cabalo galego.

Siciliano: Cavaddu .

Sillar: Parte do lombo da cabalgadura onde asenta a sela.

Silvado: Dise do cabalo ou egua cunha pinta en forma de silva na testa.

Sinovia: Bolsa sinovial. Líquido transparente e viscoso que lubrifica as articulacións.

Sobadoiro: Pano ou trapo que se coloca debaixo da albarda para enxugar a suor da cabalgadura.

Sobarba: Barbela de corda que pasa por baixo da barba do cabalo.

Sobeiro: Carreiro aberto na bouza ou na touza polos cabalos ceibes. Subeira. Subeiro.

Sobrecana: Tumor duro e normalmente sen dor na cana do cabalo.

Sobrecilla: Peza de arreo que vai por riba da cinxa para reforzala.

Sobrecuartela: Protuberancia anormal por dilatación das bolsas sinoviais do cabalo.

Sobrecurva: Tumor duro na curva do xarrete das cabalgaduras.

Sobremán: Tumor duro que se forma na man das bestas.

Sobreoso: Vulto anormal nun óso das cabalgaduras.

Sobrepé: Tumor óseo que se desenvolve sobre a coroa dos cascos posteriores das bestas de carga. Sobreoso.

Sobresalto: Galope do cabalo cando corre coas dúas patas dianteiras ao unísono, marcando un único paso.

Sobromán: Enfermidade no casco das cabalgaduras.

Sodra: Pequena fenda que algún cabalo presenta nas coxas.

Sofreada: Acto ou feito de sofrear o cabalo.

Sofrear: Reprimir a andadura espontánea do cabalo por medio do freo.

Soldra: Vulto na articulación da coxa coa perna nos cabalos.

Soleira: Correa da espora que pasa baixo o calzado.

Solípede: Familia de animais que, como o cabalo, só teñen un único dedo en cada pé, protexido por un casco.

Solta (1): Anaco de madeira que se pon ás cabalgaduras nos pés para dificultarlle os movementos. Pexa.

Solta (2): Peza de madeira que se coloca nos pés e mans do cabalo para asentar o paso, utilízase para acostumalo ao paso de andadura. Traba.

Solta (Curro): Unha vez rematadas todas as tarefas do curro procédese á solta dos cabalos que volven á súa vida en liberdade.

Soltar (1): Pór unha solta a un animal para dificultarlle os movementos.

Soltar (2): Quitar a pexa ou solta ao cabalo para ceibalo.

Sombragrís: Cabalo da literatura, ficticio, aparece na saga do Señor dos Aneis e pertence a Gandalf o Gris.

Sopremo: Freo do cabalo.

Sorraia*: Cabalo portugués semellante ao PRG.

Sostible: Sostíbel. Modelo de gandaría perdurable no tempo e que mantén un nivel de produción sen prexudicar ao medio ambiente ou ao ecosistema. É o modelo máis puro de gandaría extensiva.

Soterrado (Curro): Curro por debaixo do nivel natural da terra (Amil)

Sranan: Asi (Crioulo Surinam)

Strategos: Nome do cabalo favorito do xeneral Aníbal.

Suadeiro: Manta ou complemento de tea acolchada que se lle pon debaixo da sela para non danar o cabalo.

Suahili: Farasi (Costa de Somalia a Mozambique)

Subcóncavo: Perfil típico do cabalo galego, lixeiramente afundido entre as cruces.

Subeira: Carreiro aberto na bouza ou na touza polos cabalos ceibes. Sobeiro. Subeiro.

Sueco: Häst.

Sulaco: Corte dado nas orellas do gando que serve para marcalas ou indicar a propiedade.

Suomi: Hevonen (Finés)

Suro: Dise do animal que non ten cauda por ter sido desrabado.

Surpar. Dise da forma de beber o gando. Sorber.

Tabua: Cada unha das caras do pescozo do cabalo.

Taforeia: Antiga embarcación para o transporte de cagalos.

Tagalo: Kabáyo (Filipinas)

Tagante: Azoute antigo. Chicote.

Tagantada: Golpe dado co tagante.

Täi: ??? (Tailandia)

Taleiga: Especie de saco en que se dá cebada ás cabalgaduras.

Taleigada: Porción de cebada que enche unha taleiga.

Taloira: Vara ou aguillada para tanguer o gando.

Tándem: Especie de cabriolé descuberto tirado por dous cabalos en liña.

Tanguer (1): Animar ao gando para ande máis rápido.

Tanguer (2): Conducir o gando, ben solto, ben da corda.

Tapar: Cubrir o cabalo a pisada dunha man coa outra.

Tarpán: É un cabalo salvaxe.

Tascar: Morder o freo as cabalgaduras.

Tátaro: At (Rusia)

Teixo: Dise do cabalo coa capa parda ou castaña escura.

Teliz: Pano que se pon ao cabalo que non vai montado para cubrir a sela.

Temperamento: Carácter dun cabalo. Sangue.

Tenza (1): Parte de monte veciñal que se sortea para cavar ou para rozar o estrume.

Tenza (2): Parcela de monte comunal.

Terzar: Acomodar a carga ou peso nas costas da besta.

Testa: Parte da cabeza entre os ollos e a zona dos cabelos; por extensión, cabeza.

Testeira (1): Parte dianteira da cabeza, fronte.

Testeira (2): Parte da cabezada que cinxe a cabeza da cabalgadura.

Testesiro: Tira de coiro ou doutro material que suxeita a sela ou a albarda para que non se corra para adiante, pasando por baixo do rabo do animal.

Testicondo: Dise do cabalo que ten os testículo recollidos no ventre.

Thieldon*: Cabalo de orixe común coa pura raza galega.

Tibetano: (da) .

Tira-bragal: Correa ou aparello do cabalo sobre as ancas.

Tirante: Corda ou correa pola que tiran os cabalos do carro.

Tira-testa: Parte dos arreos que corresponde á testa ou fronte do cabalo.

Tiro (1): Dise das cabalgaduras preparadas para tirar ou levar cargas (por oposición ás de sela ou monta).

Tiro (2): Tirante dos arreos.

Tiro (3): Conxunto de cabalgaduras que tiran dun carro.

To!: Interxección, úsase para chamar ou deter as cabalgaduras.

Tok: Pisin Hos (Criolla de Papúa Nova Guinea)

Topete: Guecho de pelo que ten o cabalo na fronte.

Topiño: Dise da cabalgadura que ten os pés e os cuartos moi altos.

Tordo: Dise da cabalaría que ten o pelo mesturado de branco e negro. Pedrés.

Tornado: O cabalo acibeche de El Zorro.

Torroña: Curro que se celebra no lugar de Torroña, San Pedro de Burgueira (Santa María de Oia) o primeiro domingo de xullo.

Torzón: Cólico das cabalgaduras.

Touruno: Dise do cabalo mal capado.

Touzar: Piafar o cabalo.

Toxo: Planta ou arbusto que nace no monte, con follas en espiña, e que é unha das bases da alimentación dos cabalos ceibes.

Traba (1): Anaco de madeira ou corda que se pon ás cabalgaduras para que asenten o paso ou para que non escapen. Pexa. Solta. Trava.

Traba (2): Anaco de madeira ou corda que, na doma, se pon ás cabalgaduras no pé para acostumar ao animal ao paso de andadura. Solta. Pexa.

Trabado: Dise do animal preso, pexado.

Trabadoiro: Parte delgada da pata da cabalgadura onde se prende a traba ou pexa.

Trabar: Suxeitar ao cabalo cunha traba nas patas para que perda mobilidade. Pexar.

Tranco (1): Cada un dos pasos ou saltos longos que dá un cabalo en movemento. Ciclo de pisadas desde que o cabalo apoia un pé no chan ata que volve apoiar o mesmo.

Tranco (2): Salto largo das cabalgaduras.

Trabón: Corda ou pexa para trabar as bestas. Traba.

Trancolear: Andar rozando unha pata con outra.

Transcorvo: Dise do cabalo que, ollado de lado, non ten as patas dianteiras ben dereitas.

Transtrabado (1): Dise do cabalo coas mans e o pé dereito brancos.

Transtrabado (2): Dise do cabalo que ten a man dereita e o pé esquerdo sen mancha.

Traspaso: Andadura defectuosa derivada da propia andadura e do paso natural ou castelán. Entrepaso.

Tratante: Persoa que trata ou comercia con cabalos.

Trato: Comercio, negocio con cabalos.

Travesallo: Táboa do potro de ferrar as bestas, paralela ao sarillo, na que se enganchan as cinchas que parten deste.

Traveso: En xeral dise do animal doméstico que non é de raza pura.

Treitadeira: Corda para atar a carga na cabalgadura. Reata. Ramal.

Tremedal: Dise do cabalo cuxas carnes tremen ao andar.

Trenla: Corda que se ata ao cabestro das cabalgaduras para prendelas ou dirixilas. Randeeira.

Tresmallado: Dise do animal separado ou perdido da súa manda.

Triga: Carro tirado por tres cabalos.

Trigario: Entre os romanos, lugar onde se adestraban os cabalos para o circo.

Trillar: Pórselle as patas doridas ás cabalgaduras polo traballo excesivo e, normalmente, por un desgaste excesivo dos cascos.

Trogallo: Traba, pexa.

Troia: Cabalo de Troia, engado, Cabalo de madeira que Ulises e os seus utilizaron para entrar en Troia.

Trompa: Dise do membro xenital do cabalo.

Tronco: Parte central do corpo, sen a cabeza e as extremidades, e da que parten estas.

Tropeada (1): Acto ou feito de tropear.

Tropeada (2): Ruído feito polos cabalos cos pés.

Tropear: Facer ruído cos pés os cabalos ao andar.

Tropel: Tropeada, ruído grande producido polas patas de moitos cabalos.

Tropezón: Dise da cabalgadura que tropeza moito.

Tropilla (1): Conxunto de cabalos que teñen a mesma pelaxe.

Tropilla (2): Conxunto de cabalos que acompañan a unha egua madriña.

Trotada (1): Acto ou feito de trotar.

Trotada (2): Cabalgadura ao trote.

Trotador: Cabalo cuxo paso natural é o trote.

Trotar: Andar o cabalo ao trote.

Trote: Marcha lixeira natural, intermedia entre o paso e o galope dos cabalos, na que moven a un tempo o pé e a man contrapostos, en batidas espazadas.

Trotear: Trotar o cabalo.

Trotón*: Dise do cabalo cuxo paso natural é o trote. Trotador.

Turco: At.

Turma: Na antiga Roma, escuadrón de cabalaría formado por trinta homes.