Occitano: Chaval.

Ojibwabe: bežigoganži (Canadá-Estados Unidos)

Olfacto: Sentido que permite a percepción de cheiros.

Oliva: Glándula parótida, de froma ovoide, do cabalo.

Ollador: Persoa que os días previos ou o propio día do curro, moi cedo, busca as bestas ceibes polo monte.

Ollalbo: Dise do cabalo que ten manchas brancas arredor dos ollos ou que ten a manía de por os ollos en branco.

Ollizarco: Dise do cabalo que ten os ollos de distinta cor.

Ollo: Órgano da visión.

Onagro: Burro, xumento

Orbita do ollo: Cavidade ósea da face onde se aloxa o globo ocular e algúns anexos.

Orella: Apéndice superior do cabalo por onde escoita. Antigamente marcábase ao cabalo cortándolle un anaco de orella, na actualidade cada vez menos.

Orella cambeira: Orella fanada con forma de media lúa.

Orella cardiñeira: Orella marcada cun ángulo recto en calquera parte da súa superficie.

Orella espuntada: Orella fanada mediante corte da súa metade superior.

Orella fanada: Orella marcada mediante corte. Na actualidade este procedemento de marcaxe está prohibido por considerarse cruel para o animal.

Orella gallada: Orella fanada mediante un tallo lonxitudinal que divide a orella en dúas puntas.

Orelludo (1): Que ten as orellas grandes.

Orelludo (2): Burro. Teimudo, estúpido, obstinado.

Orneador: Dise do burro que ornea frecuentemente. Ornexador.

Ornear (1): Emitir o burro o seu son bocal característico, rinchar o burro. Ornexar.

Ornear (2): Rinchar ou queixarse o burro seguido.

Orneo: Acto de ornear o burro.

Ornexar: Ornear. Rinchar o burro.

Osamenta: Conxunto de ósos dun animal. Esqueleto.

Osatura: Ósos dun animal. Esqueleto. Osamenta.

Oseta: ?æ? (Xeorxia)

Óso: Cada unha das pezas ríxidas que entran na composición do esqueleto dos animais.

Ou!: Interxección para afalar ao gando.

Ourdou: ????? (Paquistán)

Ouvido: Sentido polo que se perciben os sons.

Pa: Parte máis larga da pata dianteira dos cuadrúpedes.

Pacencia (1): Herba que o gando pace no mesmo terreo onde se cría.

Pacencia (2): Lugar onde pace o gando.

Pacer: Comer o gando a herba.

Paciscar: Pastar o rabaño.

Padre: Cabalo para procrear, semental. Nas mandas ceibes, garañón. Pai.

Padreador: Animal que padrea. Padre. Pai. Semental.

Padrear: Procrear, reproducirse.

Paduano: Cavàeo (Noroeste Italia)

Paenla: Freo do cabalo con rendas e correaxe. Rédeas.

Pago: Propiedade comunal dalgunhas zonas de Galicia que é traballada sucesivamente polos comuneiros.

Pai: Cabalo destinado á procreación. Semental. Padre. Garañón.

Palafrén (1): Cabalo ben adestrado e elegante. Faca.

Palafrén (2): Cabalo manso e elegante que adoitaban utilizar as damas.

Palafrén (3): Cabalo de gala de soberanos e nobres, utilizado en particular cando facían a súa entrada nas cidades.

Palafrén (4): Cabalo manso propio de lacaios e criados.

Palafreneiro (1): Mozo que coidaba o palafrén do rei, do nobre ou da dama e o acompañaba.

Palafreneiro (2): En xeral, mozo tratante de cabalos.

Palafreneiro (3): Criado que monta un palafrén.

Palma: Parte do casco das cabalgaduras que asenta sobre a ferradura.

Palla: Cana dos cereais unha vez seca e despoxada dos graos.

Pallada: Mistura de palla e herba destinada ao alimento dos animais.

Pampa: Dise do cabalo que ten unha orella de cada cor ou o corpo de dúas cores.

Pandorca: Dise da besta grande e mal proporcionada, mal feita. Pandorga.

Papiamento: Kabai (Crioulo das Antillas Holandesas)

Parada (Curro): Nalgún curro, momento e lugar onde conflúen as distintas mandas ou grupos de cerco o día da festa ou nos días previos. Na parada os besteiros aproveitan para descansar e recoñecer os animais mentres organizan a baixa.

Parada: Lugar onde hai un semental.

Paradanta A: Curro que se celebra na parroquia de Luneda (A Cañiza) no último domingo de xullo.

Parcería: Reunión de veciños para un fin común.

Parceiro: Persoa que ten parte nun ben común. Parciario.

Parida: Dise da egua que hai pouco tempo que pariu.

Parideira (1): Dise da femia que está en idade de procrear.

Parideira (2): Dise da egua que está próxima a parir.

Pasear: Andar o cabalo a paso natural.

Pashto: ? ?? (Irán)

Paso: Marcha máis lenta do cabalo.

Paso Fino: Tranco lateral a catro tempos no que os cascos se levantan pouco do chan en movementos rápidos. Ten a súa orixe na andadura.

Paso Natural: Paso normal do cabalo en catro tempos.

Paso Trabado: Paso semellante á andadura aínda que en catro tempos; característico de cabalos portugueses.

Pastadeiro: Terreo con herba para que o gando paste. Pastadoiro.

Pastar: Comer o gando a herba ou pasto.

Pasteiro: Terreo con herba para que o cabalo paste.

Pastadoiro. Pasto: Alimento do gando. Herba.

Pata: Cada un dos membros ou extremidades dun cabalo cos que se sostén sobre o chan e anda.

Patada: Pancada dada coa pata. Couce.

Pateada: Acto de patear e ruído producido polo mesmo.

Patear (1): Bater cos cascos o cabalo no chan.

Patear (2): Dar couces o cabalo. Coucear. Candear.

Pateño: Dise do cabalo coas patas anchas e curtas.

Patilla: Parte posterior e pouco elevada do selín.

Pé: Extremidade inferior da pata, sobre a que se apoia o animal.

Peeira: No gando cabalar, úlcera da pel entre as unllas.

Pedrés: Cabalo branco e negro. Tordo.

Pedroso: Curro que se celebra no monte Pedroso, Petán (A Cañiza) o terceiro domingo de agosto.

Pega: Correa ou madeira coa que se atan os pés das cabalgaduras que fican soas nos campos. Pexa.

Pegaso: Segundo a mitoloxía, cabalo alado branco de Zeus.

Peito: Parte do corpo das persoas e dos animais cuadrúpedes, rodeada polas costelas, na que están o corazón e os pulmóns.

Peitoral: Arreo que cinxe o peito do cabalo.

Pel: Membrana exterior que cobre o corpo do cabalo.

Pelame: Pel dos animais. Pelaxe.

Pelaxe: Pel dos animais. Pelame.

Pelo, A: Montar sen sela, directamente sobre a pel do animal.

Penca: Mancha pequeniña e parda na cara ou noutra parte do corpo.

Penco: Cabalo de desfeito.

Pensadura: Acto de pensar os animais.

Pensar: Dar penso aos animais.

Penso: Preparado de alimento seco para os animais.

Percherón: Cabalo de tiro de raza francesa orixinaria de Perche; animal de gran tamaño de pelaxe gris e negra. Forte, sólido pero elegante, é o cabalo pesado máis coñecido.

Pernada: Couce, patada.

Perfil recto: Parte dun cabalo que o lombo non se curva nin para arriba nin para abaixo.

Perna: Por extensión, membros traseiros ou inferiores do cabalos.

Persa-Farsi: ??? (asp)

Pescozo: Parte do corpo que une a cabeza ó tronco.

Pesebre: Sitio destinado a comer os animais.

Petroglifo: Gravado prehistórico feito en pedra. Hai petroglifos sobre o cabalo e a súa cultura en numerosos puntos de Galiza (Sabarís, Couso, Viladesuso, Sabucedo, Muimenta...)

Pexa: Peza de diferentes materiais e formas coa que se traban as mans e pés do cabalo para dificultarlle os movementos. Piega. Solta. Pega.

Pexada: Corda coa que se ata un animal a unha estaca.

Pexado: Dise cando o cabalo non se pode mover porque ten as patas atadas cunha pexa.

Pexar: Atar cunha cadea, corda ou anaco de madeira as patas dun animal para que non escape. Trabar.

Peza: Tempo sinalado para cada moer cada veciño nun muíño común.

Piafar: Golpear o chan o cabalo, subindo e baixando as as patas dianteiras, sen andar. Touzar.

Piafe: Movemento que fai o cabalo ao bater o chan coas patas estando parado.

Piamontés: Caval (Noroeste Italia)

Picadeira: Peza de ferro curva e dentada que se pon no queixo dos cabalos para dominalos.

Picadeiro: Lugar onde se adestran cabalos e onde se aprende a montar mediante exercicios de equitación.

Picar: Esporear o cabalo para apertar o paso. Picar esporas.

Picardo: Quéva (Francia, Bélxica, Holanda)

Picaría: Arte da equitación.

Picón: Cabalo co beizo inferior máis voluminoso que o superior.

Piega: Pexa, peza grande de madeira coa que se traban os pés do cabalo para dificultar os seus movementos. Solta.

Pigarzo: Dise do cabalo de cor grisalla ou manchado de branco e negro.

Pileca: Cabalgadura pequena e ordinaria.

Pinallo: Temón do carro e doutros apeiros de labranza onde van enganchados os animais de tiro. Cabezallo. Cabezalla.

Pinote (1): Couce, patada do cabalo.

Pinote (2): Salto de cabalgadura:

Pinotear: Dar pinotes. Saltar a cabalgadura.

Pinto (1): Cabalo escuro que ten manchas brancas.

Pinto(2): Cabalo de dúas cores.

Pinza: Rexión interna e interior do casco das cabalgaduras.

Pío: Cabalo a manchas de cores diferentes

Piqueira: Parte dianteira da albarda acabada en punta e revestida de pel de porco.

Pirueta: Volta dada polo cabalo sobre unha das súas patas.

Piruetar: Facer piruetas o cabalo.

Poio: Pedra colocada á porta dos mesóns para axudarse a subir ás cabalgaduras.

Polaco: Jazda

Polainas: Peza de coiro ou palla que cobre as pernas para montar.

Pólo: Xogo colectivo de pelota que se practica a cabalo.

Poldreiro: Relativo aos poldros e poldras.

Poldril: Lugar onde se crían poldros.

Poldro: Cría do cabalo desde que nace ata que muda os dentes, máis ou menos os catro anos e medio. Poltro.

Ponei (1): Cabalo fino e áxil de raza pequena, duns 150 cm de altura máxima ata a cruz.

Ponei (2): Calquera cabalo pequeno.

Poni Celta: Cabalo pequeno de orixe galega que dá lugar a actual pura raza galega.

Porta-rabo: Anaco de lenzo que une as partes da albarda e pasa baixo o rabo da cabalgadura.

Porte: Aspecto físico dunha cabalgadura. Feitura.

Porteiro: Persoa que permite a entrada e saída dos cabalo no curro.

Portugués: Cavalo

Posperna: A parte da perna das bestas entre a curva e o cadril.

Posta (1): Estación de muda de cabalos, colocada de distancia en distancia para servizo dos viaxeiros.

Posta (2): Conxunto de cabalos da antiga dilixencia que se intercambiaba nunha posta.

Posteiro: Persoa que coidaba os cabalos dunha posta.

Postillón: Persoa que monta nun dos cabalos da fronte, cando o carro é tirado por máis dunha parella.

Pote: Comida quente para o gando.

Potrada: Conxunto de poldros dunha mesma egua ou dun mesmo dono.

Potreiro: Negociante en poldros ou, en xeral, en gando cabalar.

Potril: Patio ou alpendre onde se recollen os poldros para os adestrar.

Potro: Cabalo novo, de menos de tres anos. Poldro.

Pottoka*: Pequeno cabalo de Europa central próximo ao CPRG.

Prado: Terreo que produce herba, fento ou plantas de forraxe principalmente para alimento do gando.

Prado da Canda: Curro que se celebra no Prado da Canda (O Covelo) o segundo domingo de agosto.

Prea: Corpo morto ou apodrecido dun cuadrúpede.

Presenza: Feitura, aspecto físico dunha cabalgadura. Porte.

Presepe: Lugar onde se recolle o gando. Curral. Pesebre. Presepio.

Pretal: Correa que suxeita a montura da cabalgadura, pasando polo peito do animal.

Przewalski*: Cabalo polaco de orixe común co CPRG.

Púa: Parte da espora do xinete que entra no talón.

Pugliese: Cavadd (Sueste Italia)

Puro-sangue (1): En xeral dise do cabalo de raza pura, sen cruzamento con outras razas.

Puro-sangue (2): Cabalo que descende da raza creada a partir do cruzamento de eguas inglesas con sementais orientais e que se caracteriza pola súa velocidade.