Eclipse: Nome do cabalo de carreiras que pasa por ser o mellor de toda a historia (século XVIII).

Ecoloxía: Estudo das especies naturais e das súas relacións entre elas e co medio ambiente.

Ecosistema: Conxunto de seres vivos que viven e se relacionan nun mesmo ambiente.

Ecuestre: Pertencente ou relativo ao cabalo.

Egua: Femia do cabalo. Besta.

Eguada (1): Rabaño de eguas.

Eguada (2): Conxunto de cabalarías con fins deportivos.

Ei!: Interxección para chamar a atención das bestas e avivalas.

Eia!: Interxección para avivar as bestas.

Eixido: Campo, terreo comunal sen cultivar no que se realizan diversos traballos comúns ou se solazan os veciños. Exido.

Elipométrico: Dise do cabalo de pequena altura, que é de configuración máis pequena que a media.

Embarbelar: Pór barbela ou freo ao cabalo.

Embeberar: Dar de beber ás bestas. Abeberar.

Embestar: Embrutecer, volver como unha besta.

Embocadura: Parte do freo que entra na boca do animal.

Embocar: Poñer o freo ao cabalo. Enfrear.

Emborcallar: Rebolarse no chan as cabalgaduras dando voltas sobre si mesmas.

Emborcar: Emborcallar. O cabalo da voltas sobre si mesmo, deitado, no chan.

Embornal: Saco en que se dá a comida ás bestas prendéndoo do fociño. Cebadeira.

Embozar: Cubrir a cabeza do animal co embozo.

Embozo: Tea coa que se cobre a cara.

Embridar (1): Poñer a brida ao cabalo.

Embridar (2): Erguer o cabalo a cabeza ou estender o pescozo con garbo.

Emburrar: Ficar parado coma un burro que teima en non andar. Emperrar.

Empalmar: Ferrar mal a cabalgadura.

Empinarse: Erguerse a cabalgadura sobre as puntas dos pés ou nas patas traseiras.

Ena!: Interxección para avivar as cabalgaduras. Eia!

Encabalar: Montar o cabalo á egua. Acabalar.

Encabaletar: Montar en cabalo.

Encabalgar (1): Cabalgar. Montar a cabalo.

Encabalgar (2): Prover de cabalos.

Encabestramento: Acto de encabestrar ou pór o cabestro á cabalgadura.

Encabestrar: Pór o cabestro á cabalgadura. Encabrestar.

Encabestradura: Ferida causada polo cabestro ou cordas nas cuartelas das cabalgaduras. Encabrestradura.

Encabritarse (1): Empinarse un cuadrúpede.

Encabritarse (2): Empoleirarse o cabalo, alzar a parte anterior subitamente, enfurecerse.

Encalmar: Sufocarse as bestas, ben polo exceso de calor ou traballo, ben por estaren moi grosas.

Encarneirado: Dise do cabalo ou egua que ten algo arqueada a parte anterior da cabeza, así coma un carneiro.

Encasteladura: Dor violenta nas mans do cabalo.

Encillamento: Acto ou efecto de encillar.

Encillar (1): Arrear a cabalgadura, poñer a cilla.

Encillar (2): Apertar o cabalo coa cilla ou cinxa.

Enconchar: Obrigar a arquear o pescozo ao cabalo apertando as rédeas.

Encravadura (1): Cravos de ferradura.

Encravadura (2): Doenza que sofren os cabalos na unlla ao cravárselle a ferradura.

Encravar: Ferir ou magoar cos cravos o pé da cabalgadura.

Encravo: Ferida producida polo cravo da ferradura. Encravadura.

Encrenchar: Encrespar ao cabalo, enfadar.

Encurralamento: Acto ou efecto de encurralar.

Encurralar: Recoller ou encerrar as bestas nun curral.

Enfeirar: Pór á venta unha cabalgadura na feira.

Enfosada: Dise da cabalgadura cunha doenza no peito que lle dificulta a andadura.

Enfosura: Parte branda do casco da cabalgadura situada na base da planta.

Enfreado: Cabalo co freo posto.

Enfrear (1): Suxeitar ou poñer o freo ao cabalo.

Enfrear (2): Domar o cabalo.

Enfrear (3): Obedecer o freo a cabalgadura.

Enfrear (4): Mover o pescozo, levantando a cabeza, co freo o cabalo.

Engargantar: Meter a fondo o pé no estribo.

Engaruparse: Montar na garupa.

Engate: Aparello co que se atrelan as cabalgaduras aos vehículos de tiro.

Éngoa: Parte da perna do cabalo que corresponde á unión da coxa co ventre. Virilla.

Enlazar: Coller a cabalo cun lazo.

Enratar: Pexar a cabalgadura para dificultarlle o movemento.

Entaloada: Dise cando a ferradura é máis alta por atrás que por diante.

Enteiro: Dise do animal que non foi castrado.

Entrave: Peza que se ata ás patas do cabalo para dificultarlle os movementos. Pexa.

Entrecasco: Parte superior do casco das cabalgaduras.

Entrecosto: Columna vertebral dos cuadrúpedes, carne que hai entre as costelas xunto ao espiñazo.

Entrepaso: Andadura defectuosa, trabada, derivada da propia andadura e do paso natural ou castelán. Traspaso.

Entrepretado: Cabalo ou mula mancado do peito á pa dianteira.

Entrollos: Venda que se pon á besta que tira da noria.

Enxa: Curro que se celebra na parroquia de Baroña (Porto do Son) a última fin de semana do mes de xullo.

Enxalma (1): Aparello similar a unha albarda pequena que se lle pon ás bestas de carga.

Enxalma (2): Manta que se pon á cabalgadura por riba da albarda.

Enxamuar: Pór as xamúas a unha cabalaría.

Enxoada: Tumor que se forma no casco das bestas.

Equídeo: Do cabalo ou referido a el.

Equífero: Cabalo salvaxe.

Equino: Pertencente ou relativo ó cabalo. Cabalar.

Equirias: Festas hípicas da antiga Roma en honor de Marte.

Equitación (1): Actividade ou deporte de montar a cabalo.

Equitación (2): Arte de montar a cabalo.

Equus Caballus*: Nome científico do cabalo doméstico.

Esbufar: Soprar con forza o animal. Bufar.

Escagallada: Excremento das cabalgaduras.

Escarapela: Distinción en forma de rosa ou lazo que coloca ao cabalo gañador en determinados certames ou competicións.

Escarranchado (1): Montado cunha perna a un lado e outra a outro lado do lombo da cabalgadura.

Escarranchado (2): En xeral, postura coas pernas moi abertas. Ás carranchas.

Escarranchar: Abrir moito as pernas para montar a cabalo cunha perna de cada lado do lombo do animal.

Escarza: Doenza do casco dos equídeos.

Escorcear: Estirarse o animal para alcanzar algo ou desentorpecerse.

Escoucear (1): Dar couces repetidamente unha cabalgadura coas dúas patas ao mesmo tempo.

Escoucear (2): Agredir con couces.

Escuadrillado: Dise da cabalgadura que ten os cadrís baixos.

Escuadrón: Cada unha das partes en que se dividía un batallón de cabalaría.

Escuma: Baba do cabalo que se produce en cantidade ao non poder tragar por mor do freo.

Esfavelar: Arrincar ao cabalo as moas da parte onde vai o freo.

Eslovaco: Kôn.

Esloveno: Konj.

Esmazanarse: Derrearse a cabalgadura polo cuadril.

Esmoer: Moer cos dentes ao xeito dos animais.

Espagar: Movemento que fan algúns cabalos consistente en brincar abrindo as catro patas.

Espedragallar: Facer saltar pedras unha cabalgadura coas ferraduras.

Espenda: Lugar da sela en que se asenta a coxa do xinete.

Espenexar: Desfacer os nós e dar volume ás crinas do cabalo.

Esperanto: Cevalo.

Espicho: Pau cravado na terra ao que se suxeitan os animais.

Espoldrexar: Brincar os poldros.

Espoldro: Aborto de egua.

Espora: Peza de metal que usa o cabaleiro axustándoa ao calzado; forma conxunto co estribo e serve para estimular ao animal nos distintos andares.

Esporada: Picada coa espora.

Esporear: Ferir ou incitar ao animal coa espora. Esporar.

Esporín: Espora pequena.

Esporón: Unlla alargada na punta posterior do pé dos cabalos.

Espuxar: Emborcallarse o cabalo no chan dando rebolazos e medias voltas a un lado e a outro.

Esqueleto: Conxunto de ósos que forman a armazón do corpo dos animais e serve de apoio para o aparato locomotor.

Estabular: Criar animais nun establo.

Estaca: Pau cravado na terra no que se ata un animal para que non escape. Espicho.

Estacoar: Atar o cabalo a unha estaca.

Estafeta: Correo ordinario que se levaba dun lugar a outro a cabalo.

Estampa: Figura de persoa ou animal en especial cando é ben equilibrada.

Estirpe: Tronco da familia da que vén o cabalo. Casta. Liñaxe. Raza.

Estivada: Distribución que os veciños fan dun monte comunal para aproveitalo entre eles durante dous anos ou máis.

Estómago: Parte do aparato dixestivo onde empeza a dixestión dos alimentos.

Estonio: Hobune.

Estrela: Mancha branca na testa do cabalo.

Estrelado: Dise do cabalo ou egua que ten estrela na testa. Frontino.

Estreleiro: Dise do cabalo que levanta moito a testa.

Estribar: Afirmar o pé no estribo.

Estribeira: Correa da que colgan os estribos.

Estribo: Peza, xeralmente metálica, de coiro ou madeira e de forma diversa, que permite introducir o pé para apoiarse mentres se cabalga.

Estrupido: Son producido polo trotar das cabalgaduras.

Éuscaro: Zaldi.

Exido: Terreo sen cultivar, á entrada das aldeas e que é de man común de todos os habitantes.

Exmoor*: Unha das razas de poni mais puras do mundo, de configuración semellante ao CPRG.

Extensiva: Dise da gandaría en extensións amplas dun ecosistema natural máis ou menos modificado polo home e polas que os animais viven nun alto grao de liberdade. Por oposición a gandaría en intensivo.

Extinción: Desaparición dunha especie por diferentes motivos. O Cabalo de pura raza galega está en perigo de extinción e por iso as autoridades deseñan estratexias para tentar evitala.

Ewes: (Gana-Togo-Benin).